Vesletåa mi

Denne gongen hadde eg planlagt lenge at eg skulle skrive eit innlegg med politisk bodskap. Eg skulle skrive om nedbygging av matjord kontra storstilt utbygging av kjøpesenter, og hadde gjort ein bråtemasse research på førehand. Men så vart eg litt vel ivrig når eg skulle springe berrføtt ut frå rommet mitt og kom til å bryte vesletåa på venstre fot. Så eg vel å spare samfunnskritikken til seinare, og held meg til mitt trivielle beinbrot.

Det tok som sagt til med at eg sprang på dørkarmen og slo tåa mi. Dette førte til at eg vart liggjande på golvet og bere meg åt. Så kom eg på at her kan eg vel ikkje ligge, og hinka meg inn på rommet. Etter å ha betrakta tåa når den verste smerta hadde gitt seg, kom eg til at den hadde ein eigendomleg utsjånad. Her var det fare på ferde..

Eg hinka meg ut i hallen og fekk auge på Braut. Ho er såpass ansvarleg at eg tenkte ho kanskje hadde råd å gi, så eg prøvde å stoppe ho. Men Braut tok meg ikkje alvorleg og sprang og peikte nase med meg haltande bak. Etter å endeleg ha fått stoppa ho, var ho veldig travelt oppteken, og ba meg ringe tilsynstelefonen, noko eg gjorde like etter.

Det førte meg fram til kokkelærlingen på kjøkenet som gav meg eit plaster og ein klapp på skuldra. Jaja, det gjeng vel over, tenkte eg og sette meg i hallen. Så kom Hefre og Øvre Helland til staden. Begge kunne konstatere at tåa ikkje såg ut som ho burde, så Øvre Helland sette i gong ein storstilt aksjon for å finne is å legge på. Til slutt kom ho med sjølvaste rektor Stenvig. Han gjorde ei rask kartlegging av situasjonen og gav ein detaljert plan for dei neste fire timane: Sitte med foten i vasken og kjøle ned tåa i rennande vatn til saman ein time, med intervall på ti minutt. Så eventuelt reise til legevakta dersom smertene ikkje hadde gitt seg. Og gå på krykker.

Så var det kveldsmat. Etter kveldsmat ringte eg til legevakta på Levanger og fekk beskjed om å kome i halv ti-tida. Halv ni var det konsert med Collectric Elective. Eg avtalte med Buverud (som spelar i Electivet) at han skulle køyre meg til Levanger etter konserten. Men når klokka nærma seg ti over ni, var konserten endå ikkje ferdig (det tek 25 minutt å køyre til Levanger). Bjøringsøy tok det heile med stoisk ro, medan Braut tok til å verte nervøs og tok han med ut på gangen. Ho tenkte ho skulle gjere opp for seg og skaffa bil og ville køyre han til sjukehuset. Etter litt problem med eit bensinlokk på Røra, var dei endeleg på veg til legevakta.

Når dei kom fram vart Bjøringsøy akkurat ropt opp. Så var det i gang, han vart sendt frå lege til røntgen til kirurgisk poliklinikk, heile tida med Braut på slep (eller var det kanskje omvendt..).

På siste stopp for dagen fekk dei sjå røntgenbilete (sjå Brautses blogg) og det viste seg at tåa var brota. Denne gongen måtte Braut sitte igjen medan Bjøringsøy vart med den litt ferske og nervøse legen inn på eit anna rom der det heile gjekk føre seg. Han fekk lokalbedøvelse i tåa og legen (under veiledning av "live" røntgenbilete) drog tåa ut, fekk den på plass og teipa den fast.

Så då har eg brote mitt første bein. Det er eg ganske stolt av.

Slik ser det ut når Solbu vikarierer for meg i indisk dans
(der eg skulle vere stjerna og midtpunkt).